İnsanların hayatlarına dokunmak için senelerce büyük adam olmayı mı beklemek gerek? Bana dokunmayan yılan bin yaşasın mı gerçekten? Çözüm mekanizması neden bahane mekanizması kadar cezbetmiyor bizi? Haydi masanın üzerini boşaltalım da sorularımıza cevap arayalım.
Uzun zamanlar boyunca bu soruların cevabını tek başıma arayıp durdum. Derken bir gün, kendimi daha önce hiç deneyimlemediğim bir maceranın içinde buluverdim. Yanlış tahmin etmediniz, tabi ki Girişimcilik Vakfı’ndan bahsediyorum. Burası öyle bir yerki açabileceği tüm kapıları size ardına kadar açıyor ve diyor ki : “Senin için gerekli olan ilhamı al, aldığın ilhamla kendini besle, geliştir, güzel işlere imza at ama aldığın ilhamla başkalarına ilham vermeyi de sakın ha unutma! “ İşte biz bu kültüre giveback kültürü diyoruz! 🙂
Fellow olduktan sonra hayatımda ne değişti diye soruyorum bazen kendi kendime. Sorumun cevabını tek başıma ararken bir gün bir baktım kocaman bir ailem var yanımda. Benim gibi düşünen 90 kişi. Dünyayı daha iyi hale nasıl getirebiliriz diye düşünen, kendine inanan, tutkularının peşinden düşmekten korkmazcasına koşan ve duyarlı 90 kişi. 10 Fellow Alumni, 30 Fellow’14 ve 50 Fellow’15.
Peki ya Fellowların Ben Gurion Havalimanında ne işi var?
