Birkaç yıl önce girişimci olmak için işini bırakan bir arkadaşımla yakın zamanda görüşme şansım oldu. Maceralarımızın benzerliklerini paylaşıyor ve masa başı işlerimizden ayrıldıktan sonraki birkaç aylık mutluluğumuzu hatırlıyorduk.
Savunmasız bir anımızda ikimizde bu dönemi pek de üretken geçirmediğimizi itiraf ettik. Ben kendim vaktimi babamın yerinde geçiriyor, yeniden özgürleşmiş olduğum hayatımın tadını çıkarıyordum. Birkaç iş yapıyordum tabi ancak bunlar daha çok ‘’kolay lokma’’ diyeceğimiz işlerdi. Bunlar yapmak için fazla emek getirmeyen ve yapmaktan zevk aldığım işlerdi. Uzun süreli bir stratejim ya da sağlam bir iş planım yoktu. İhtiyacım da yoktu. Güvenebileceğim birikimim vardı ve güçlü bir müşteri portföyü ve sağlam bir gelir sağlamak gibi bir planım yoktu.
Nakit param gün geçtikçe azalmaya başlayınca manzara da değişmeye başladı. Bir iş oluşturmak ‘’iyi olur’’dan gerekliliğe dönüşmüştü. Birikimdeki para azalmaya başladıkça, panik de başlamıştı. Yaptığım faaliyetler artık pasif değil daha direkt olmaya başlamıştı. Artık durumumdan memnun değildim ve müşterilere sahip olmak için açtım. Ayrıca vaktimi daha üretken olarak geçirmediğim için zihinsel olarak kendime eziyet ediyordum.
O zamanlara geri dönüp baktığımda bunun aslında sürecin bir parçası olduğunu fark ettim. Bu sebeple, farklı bir şey yapar mıydım bilmiyorum.
Bu durumun ışığında, düzgün bir işimin olduğunu ve yatırımcı bir zihniyetle yaklaşmam gerektiğini fark ettikten sonra, üç belirli noktaya karşı duruşum değişti. Bunları aşağıda paylaşıyorum.
Baskıyı Yaratıcılığa Çevirmek
Geçen vaktin oluşturduğu baskı kadar insanı eyleme geçmeye zorlayan başka şey yoktur. Bu konuda öğrendiğim şey, eğer bu baskıyı paniğe çevirirseniz üretkenliğinizin azalacağıdır. Bu durum sizi daha yoğun bir korkuya ve paniğe yönlendirir, böylece kısır döngü başlar. İtiraf etmem gerekir ki bu döngünün içerisine pek çok kez girdim ve pes etmek istediğim zamanlar oldu.
Paniğin aslında fazla enerjiden oluştuğunu fark ettiğimde yeni bir döneme geçmiş oldum; bu enerji eğer olaylara daha düşünceli yaklaşırsam faydama olacaktı. Klişe gelebilir fakat kendimi bir panik döngüsünde bulduğumda ilk yaptığım şey derin nefes almak. Bu durum kalp atış hızımı düzene sokuyor ve böylece daha doğru düşünmeme yardımcı oluyor.
Bir sonraki adım hiçbir şey yapmamak.
Kulağa mantığa ters gibi geliyor fakat hiçbir şey yapmamak asıl hedefime ulaşmam için yoğunlaşmama ve daha yaratıcı çözümler üretmeme yardımcı oluyor. Bu stratejiyi pek çok kez denedim ve yaratıcı çözümler her seferinde geldi. Bundan sonra daha adanmış ve yaratıcı adımlar atabilirim.
Çevre Oluşturmak
Girişimcinin hayatı genelde boş bir yola benzer. Bu sebeple, kendileri de girişimci olan arkadaşlarıma ve meslektaşlarıma sırtımı yasladım. Bu kişiler sizi yargılamadan dinleyebilecek ve vaktimin daraldığını hissettiğimde bana destek olacak kişilerdi. Onlar beni destekledi ve kendi yoluma geri dönebilmem için bana sevgi dolu ve sağlam destek verdiler.
Disipline Sahip Olmak
Öğrendiğim en önemli ders disipline sahip olmaktı. Başımda bir patronun olmayışı ya da ay sonunda gelecek bir maaş olmadığı için her gün işe gitmeli ve gerekli işlerimi yerine getirmeyi öğrenmeliydim. Ne olursa olsun her gün işimde olmalıydım. Kendimi limitlenmiş ve verimsiz hissettiğim günlerde bile işimde olmalıydım. İşinizin başında olduğunuz zaman işler bir şekilde ilerlemeye devam ediyor.
Steven Pressfield bu konuyu kitabı Turning Pro’da en iyi şekilde özetlemiş: ‘’Bizim işimiz bir uygulama işi. Kötü bir gün bizim için bir şey ifade etmiyor. On kötü günde öyle. Ömür boyu süren bu uygulamada, yirmi dört saatlik düşük işleyiş sadece bir hız tümseğidir. Bir sonraki günün kahvaltısında o günü unutur ve işimizin başına koşa koşa geri döneriz.’’
İşimin başına geri dönme vakti geldi.
Bu makale huffingtonpost.com’da Erica Noelle Duncan tarafından 2015’te yayınlanan yazıdan çevrilmiştir.
