Çoğumuz hayatımızdaki eksikleri, ihtiyaçları, doğruları ve yanlışları bir kalıba sokmaya çalışıyoruz değil mi? Neden böyle yaptım? Neden bu şekilde konuştum? Neden bu konuda daha hassasım? Neden bu kadar çalışıyorum ya da neden yeterli çalışmıyorum? Hepimizin zaman zaman aklından bu ve buna benzer birçok soru geçmiştir. Bu konuda bana en çok yardımcı olan, hatta yol gösteren diyebilirim, bir odaktan bahsetmek isterim.
Bazılarımız Maslow Piramidine aşinadır, bilmeyenlerimiz için aşağıda görüldüğü şekilde;
Bakış açımızda bizi comfort zonemuzda tutmaya ya da tam aksine bu alandan çıkmaya zorlayan asıl ihtiyaçları çok güzel özetlediğini düşünüyorum. En başta en temel ihtiyaçlarımız, beslenme, sağlıklı olma gibi fizyolojik ihtiyaçlar. Bu tamam, çoğumuz bunun için fazlasıyla uğraşıyoruz diye düşünüyorum. Daha sonra ise güvenlik ihtiyaçları; barınma, kendine ait bir alanda rahatça bulunabilme isteği. Bir çoğumuz sanıyorum bu noktada da kendine alan yaratmayı başarabilmiştir.
Gelelim bir sonraki psikolojik ihtiyaçlarımıza; kendimizi bir topluluğa, duyguya ait hissetmek hepimiz için bir gerekliliktir. Fazlalık olarak gördüğümüz noktalar olmuyor mu? Ya da hayat akışında önemsemeyip daha sonra bu konuya dikkatimi veririm dediğimiz, ailemizi, arkadaşlarımızı ihmal ettiğimiz zamanlar olmuyor mu? Tabi ki oluyor, ancak unutmayalım ki bu bir fazlalık değil, ihtiyaç!
Daha sonra ise basitçe anlatmak gerekirse başarı ihtiyacı geliyor. Hepimiz farklı konularda diliyoruz bunu, işimiz, okulumuz, projelerimiz, kendimiz. Ancak bu nokta özellikle girişimcilikle, değiştirmek ve değişmekle ilgilenen insanlarda bir tık daha öne çıkmıyor değil. Başarısızlıklarda ders çıkaralım, başaralım, çalışalım, fayda yaratalım. Bu odakları kaybetmemeye özen göstermeye çalışıyoruz; ancak bu durumda ihtiyaçlarımızı ne derece analiz ediyoruz, muallak!
En sonunda iste tüm potansiyelimizi kullanabilme durumu, 100% mutluluğa ulaşabilmek yani!
Gelelim yazının en önemli noktasına; Maslow Piramidinin en önemli noktası, bir aşağıdaki aşamaya sahip olmadan potansiyelimizi bir sonraki ihtiyaç için harcayamıyoruz. Yemek yiyemiyorsanız, eviniz yoksa ve kısa bir zaman diliminde sağlığınızın bozulacağını hissediyorsanız, hadi bir dışarı çıkayım ya da şimdi saatlerce çalışayım demeniz biraz zor olacaktır sanıyorum. Fizyolojik ihtiyaçlar hepimizin kabulunde, ya psikolojik ihtiyaçlarımız? Tutkularımız, amaçlarımız, ait olduğumuz büyük bir fayda odağı, başarılı olmak istediğimiz, çalıştığımız alanlar. Bunlar da gerçek ve bunlar da ihtiyaç; farkına varalım, uygulayalım.
Girişimciliğin sadece bir öğreti değil, bir düşünme şekli olduğunu her zaman düşünmüş ve elimden geldiğince söylemişimdir. Sorgulamak, farklılaşmak ve geliştirmek temellerine dayanan bir düşünme şekli. Madem ki biz başarılı olmak istiyoruz, bizler girişimci(!) olmak istiyoruz, o zaman en başından ihtiyaçlarımızı doğru konumlandırmamız gerekiyor. Ana veya ihtiyaca göre davranmaktan bahsetmiyorum, bir önceki tamamlamadan, bir öncekini doyurmadan bir sonraki adımda tam potansiyel çalışamayız diyorum!
Bir tutkuya sahip olalım ki, ait olabilelim bu amaca. İnanabilelim ve dolayısıyla değiştirebilelim. Daha sonra da başarabilelim, kendimizi, insanları, amacımızı geliştirebilelim. Ve en son da full potansiyel yaşayabilelim, cesaret edebilelim!
Hepimizin ihtiyaçlarını güzel konumlandırabilmelerini diliyorum, her şey hazır, sadece sorgulamak gerekiyor. Haydi başlayalım!
Gözde Çobanoğlu
