Odak.

Bu blogda daha çok genel konularda girişimcilik hakkında yazılar okudunuz ama bu sefer ben bir değişiklik yapıp ne çok ilham veren bir konudan ne de çok başarılı bir kişiden bahsedeceğim. Bu yazı da kendimden bahsedeceğim. Hem de yaptıklarımdan değil yapmaya karar verdiklerimden.

Öncelikle kısa bir giriş yapacağım ki benim kim olduğumu tanıyın. Ben Hasan Zafer Elcik. ODTÜ’de Bilgisayar Mühendisliği 3. sınıfta okuyorum. Eskişehir’de doğdum. Otizmli bir kardeşim var. Ankara’da kirada oturuyorum. Otsimo adını verdiğimiz sosyal bir girişimimiz var.

Otsimo otizm eğitimini demokratikleştirmeyi amaçlayan bir girişim. Otizm eğitimini ücretsiz ve herkes tarafından ulaşılabilir şekilde mobil platformlara yaymayı amaçlıyor. Daha fazla bilgi için Otsimo.com’a girebilir ve mailinizi bırakabilirsiniz.

Her şey bir tweetle başladı.

Ortalama geçen bir sınavdan daha çıkmıştım. Sınavda kapalı olan telefonumu açtım ve Spotify’dan bir şarkı açıp eve yürüyecektim. Ve o an bir bildirim geldi. Sınavda olduğum için görmemiştim.

Çağdaş Bey ile Webrazzi Summit’de tanışmıştık, kendisi bize bizden çok inanan bir insan 🙂

Normalde bunu okuyunca çok sevinmem gerekirken aksine üzülmüştüm. Sınavdan önce ortağımla sınavlar ve yapılacak diğer işlerin bize ne kadar çok zaman kaybettiği hakkında konuşmuştuk. Son bir haftadan girdiğim sınavlar, ödevler beni Otsimo’dan o kadar alıkoymuştu ki.

Ben çok fazla işi bir arada yürütebilen bir insan hiç olamadım. Kararlıyım, başarı odaklıyım ama sadece tek bir hedefe doğru koşabiliyorum. Son dönemde derslerde duramıyorum. Oturuyorum ama dinleyemiyorum. Okuldaki derslerin bana bir şeyler kattığını düşünmüyorum. İçinde yüksek ortalamayla mezun olmamı gerektiren bir hedefim de yok. Hep başarılı bir öğrenci olmama rağmen ortalamam hızla düşüyor ve ben bundan rahatsız oluyordum. Kendimi çok başarısız hissettiğim bir dönemin içine girmiştim.

Ben hep dünyada bir şeyler değiştirmek istedim. İnsanların severek kullandığı bir şeyler üretmek. Hep rahatsız biri oldum. Toplumun bana yap dediklerinden uzak durmaya çalıştım. Tıp okumadım, ortalama yapmadım, hazırlığı yarım dönemde geçtim, Erasmus’a gittim, 18 yaşımda battım.

Son 6 aydır toplumun baskısını yine üstümde hissediyor, şu okuldan mezun olmam gerektiği bana aşılanıyordu. Okulu bitir, iş bul, çalış, evlen olmamalıydı hayat. Hayat bir amaç uğruna yaşanırsa anlamlıydı. Amacım belliydi aslında Otsimo. Ama odaklanamıyordum. Beni odağımdan dağıtan şeylerden uzaklaşmaya karar verdim. Bu yazıda da aslında hayatımı sizlere yazarak planladım. Bugün yaptığım planı sizle paylaşacağım. Aslında bu yazı bir iç hesaplaşmadan artakalanlar. Bundan tam 1 ay sonra ise hayatımda neler değiştiğini size yazacağım.

1. Sosyal Medya

Öncelikle sosyal medyayı sınırlamaya karar verdim. Günlük 30 dk’yla sınırladım kendimi. Gereksiz gördüğüm sosyal medya hesaplarımı ise kapattım. Telefonumdan Facebook, Swarm, Snapchat gibi sosyal uygulamaları sildim. Bu sayede bildirimlerden uzak durmayı ve odaklanmayı amaçlıyorum.

2. Uyku & Kahvaltı

Düzensiz uyku en büyük problemlerimden biriydi. Günde 7 saat uykunun yeterli olduğunu düşündüğümden uyku düzenimi gece yarım (00:30) ile sabah 7.30 şeklinde planladım. Daha önce Quora’dan okuduğum kadarıyla ünlü girişimciler genelde sabah rutinlerine (morning routine) sahipler. O nedenle her sabah önce duş alacak sonra da meyve suyu ve soğuk sandviç yapıp yiyeceğim. Bu sayede hem çok çeşitli (değişik sandviçler yapabilirim diye düşünüyorum) kahvaltıya sahip olacak hem de yürürken veya bir şeylerle uğraşırken hızlıca bir şeyler atıştırabileceğim.

Soldaki gibi uyanana kadar sağdaki gibi uyanacağım 🙂

3. Kıyafet

Steve Jobs, Mark Zuckerberg ve daha fazlası kıyafet seçimlerini basit veya aynı tutarak basitliğe ulaşarak zaman kazanıyorlar. Ben de zaten basit seçtiğim kıyafetleri daha da basitleştirmeye karar verdim. Bundan sonra sadece basic t-shirt giymeye karar verdim. Kendisi de bir startup olan IAMNOTBASIC’den giyinmeye karar verdim.

4. Spor

Düzensiz olarak spora gidiyordum. Hemen o gün eve dönerken bize en yakın spor salonunda olan üyeliğimi yenilettim. Bence koşmak çok kafa dağıtan bir aktivite. Genelde 25 dk altı 5k koşarım. Bu 25 dk kendimle başbaşa kalmaya çok yardım eder. Bu nedenle koşularımı arttırmaya karar verdim. Artık her gün en az 5k koşmaya ve 1 saat spor yapmaya karar verdim. 80 kilodan 70’e düşmeyi hedefliyorum.

5. Okul

ODTÜ çok zor bir okul. Öncelikle bunu kabul etmek gerek. Dersleri düzenli olarak takip etmediğiniz ve çalışmadığınız sürece başarı elde etmenizin imkansız olduğu bir okul. Bölümüm sürekli olarak lab sınavlarına girmemi gerektiren bir bölüm. Yani iki yerden de kurtulamıyorsunuz. En çok dikkatimi dağıtan ve beni amacımdan uzaklaştıran şey ise şu an için okul. Swiftle kod yazmam gerekirken C++, projemizi nosql yaparken SQL öğrenmek zorunda olduğum bir dönemdeyim. Hal böyle olunca ne derslere motive olabiliyorum ne de çok iyi notlar alabiliyorum.

Yıllar önce bir girişimcilik kampında aldığım öğütü hiç unutmam; (kimden ve ne zaman aldığımı unutsam da)

 

“Riskleri gözden geçir ve sadece alınabilir riskleri al ama biraz deli olmayı unutma!”

Çevremde birçok öğrenci sadece haylazlıklarından dönem uzatırken, planlı bir şekilde dönem uzatmanın çok mantıklı olduğunu düşünüyorum. Okulun bir dönem uzaması bana neredeyse hiçbir şey kaybettirmeyecek. Ailemin bu konuyu nasıl karşılayacağını bilmiyorum ancak her zaman bir şeyleri yaptıktan sonra aileme söylediğim için bunu da muhtemelen sizden aylar sonra duyacaklar :).

Burada Mark Zuckerberg veya Bill Gates klişesine girmeyeceğim çünkü önümüzde Elon Musk gibi bir antitez de var.

http://gadgets.ndtv.com/photos/billionaire-college-dropouts-13160

Okulumu bir dönem uzatmayı alınabilir bir risk olarak gördüğüm için dersleri şu andan itibaren bırakıyorum. Ve tüm odağımı 3 aylığına yaptığımız işe veriyorum. Umarım başarabilirim.

Yomi Kastro’nun da dediği gibi ben girişimcide neyi masaya bıraktığına bakarım; parasını mı, işini mi, ailesini mi? Çünkü girişim fedakarlık olmadan yapılmaz.

TL:DR. Bu dönemi donduruyorum. Otsimo’ya ağırlık veriyorum.