Ne denir, nasıl anlatılır bilmiyorum.
Anlatılmaz yaşanır dedikleri noktadayım.
Her yolun ve yolculuğun başı hayal kurmak ile başlıyor. İlk adımınızı attıktan sonra hayallerinize yürüdüğünüzün farkındalığı paha biçilemez. Hayallerinize inancınız ne kadar fazlaysa attığınız adımlar o kadar sağlam, yolunuzdaki engellerde bir o kadar dirençsiz oluyor.
Yoldayken karşılaştığınız şeyler oluyor. Bazılarını hatırlarsınız ama çoğu ya yüzünüzde bir tebessümden ibarettir ya da “aaa evet öyleydi” diye bir geçiştirmeden. Ancak öyle bir şey var ki ne paha biçilebilir ne de zamanla unutulabilir. Yolu beraber yürüdükleriniz…
Yürümekte olduğum bir yol daha var artık. Girişimcilik Vakfı Fellow Programı…
Ve benimle birlikte yürüyen 100 Fellow daha…
İlk andan itibaren hissediliyordu bu mükemmel ekibin enerjisi. Kolay değil, 61.000 Kişi arasından geldik. Üretmek, öğrenmek, paylaşmak kavramlarının, atmosferin verimliliği yanında yetersiz kaldığı bir ekibiz artık. Yıllardır birlikteymişçesine sohbet edenlerden tutun, “ben sizin işi takip ediyordum, harikasınız” diyenlere kadar çeşit çeşitiz.
Bizi farklılıklarımızla ayrıştırmaya çalışan sistemlere inat, birbirimizle güçlüyüz. Biz, “ben”den ayrılıp “biz”de kenetlendik birbirimize. Aradığımızı birbirimizde bulduk. Gözlerimizdeki parıltı veya kalbimizdeki titreşimdi bizi buluşturan.
Hal böyle olunca, ne engel tanırsınız ne de ayrıştırıcı sistem. Bundan sonra bize düşen beraber yürüdüğümüz yolda, sonsuz değerde anılar biriktirmek.
Merhaba yeni ailem !
